Kosmetyczki w kotki – ciąg dalszy

Zgodnie z zapowiedzią, będzie znowu o kotach. Och, to znaczy o kosmetyczkach, oczywiście. W kotki… Ta tkanina wciąż nie daje mi spokoju, a skoro już zaczęłam szycie kosmetyczek i tak dobrze mi idzie, to chwilę jeszcze popracuję nad tym tematem. I ponapawam się przyjemnością szycia szybkiego i miłego, bez przymiarek, poprawek i prucia (no, prawie).

Do uszycia kosmetyczek wykorzystałam te same tkaniny, które już chyba wyczerpująco przedstawiłam w poprzednim wpisie, z motywem kotków. Ponownie, wykroje i instrukcje szycia zaczerpnęłam z kursu Craftsy – Zippered Bags With a Twist: The One-Zip Way (niestety, mam wrażenie, że również nie jest już dostępny w sprzedaży).

Wszystkie trzy modele kosmetyczek mają jedną cechę wspólną, którą jest specyficzny sposób wszywania zamka. Jest on na początku „rozbierany” na części pierwsze, a następnie wykorzystana zostaje tylko jedna z taśm, której obydwa końce łączy się, poprzez ponowne nałożenie suwaka. Wygląda to ciekawie, a dzięki temu rozwiązaniu kosmetyczki bardzo szeroko się otwierają. Ale, szczerze mówiąc, nie zakochałam się w tej technice. Przy czwartym egzemplarzu miałam już dość nawlekania suwaka i jakoś wciąż towarzyszyła mi obawa, czy oby na pewno uda mi się to zrobić…

Tak, jak poprzednio, kosmetyczki szyte są z dwóch warstw tkaniny (rozdzielonych ociepliną), ale w taki sposób, że podszewka nie jest podszewką i prawie wszystkie szwy widoczne są w środku.

Pierwszy model, Beca, ma kształt zbliżony do typowej kosmetyczki, zaznaczone denko, dzięki któremu stabilnie stoi, a z boku wszyty uchwyt z fragmentu zamka.

Drugi model, Sweetpea Pod, to takie maleństwo na drobiazgi, w kształcie piramidki. Małe, i, rzeczywiście, zgodnie z nazwą, słodkie:-)

Na koniec – no cóż, znowu muszę napisać, że jestem dość zadowolona z efektów swojej pracy… A po co mi tyle kosmetyczek? Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, kiedy skończę – no właśnie, bo jeszcze wcale nie skończyłam – może ustawię swoją kolekcję na półce i będę podziwiać…